Ravage Museum M
Leuven, 2014

De scenografie voor ‘Ravage. Kunst en cultuur in tijden van conflict’ is niet afwezig of neutraal: de sterke ruimtelijkheid en vormelijke kwaliteiten van gebouwdelen, achtergelaten na verwoestingen, contrasteren ten aanzien van de witte doos van het museum. Soms dreigende volumes, sterk afstekend tegen de achtergrond, soms elementen verwijzend naar het poëtische van een ruïne. Deze bruskering is bewust unheimlich en gewrongen in het museum, waardoor er een dreiging en sterk enigma van uitgaat. De tijdelijke tentoonstelling krijgt een eigen identiteit, ze verwordt een subruimte in museum M. Opeenvolgende vista’s op het traject bepalen plaats en vorm van de gebouwdelen. Een gecontroleerde dosering ervan langsheen het traject creëert een opeenvolging van compressie en decompressie: soms overheerst zwart, soms overheerst wit; soms opgespannen en kleine ruimtes, soms open en ruime zalen. Deze afwisseling zorgt voor een museumervaring die een welbepaalde indruk nalaat. Een bezoek aan een tentoonstelling met een blijvende herinnering.