M127
Antwerpen, 2023

Tussen Harmoniepark en de Leien hebben langs de Mechelsesteenweg grote herenwoningen vaak plaats gemaakt voor appartementsgebouwen uit het interbellum en nadien. De vlakke gevelwanden vormen er samen een stedelijke spelonk zonder veel porositeit. Tussen de Heilige-Geestkerk en muziekacademie staat een goed ingenesteld kantoorvolume uit de jaren 60 met een rationele betonstructuur gespekt door aberaties en onvoorspelbaarheden. Het gebouw was hermetisch en werkte niet mee aan de straat. Het was energetisch problematisch en de beperkte open ruimte op de site volledig geasfalteerd op de ondergrondse parking. De enige nabije volle grond was overbouwd door een eenlaags langgerekt bergingsvolume van de kerk.

Door in overleg te gaan met de kerk en de aanbouwsels af te breken wordt de kans op een tuin tot tegen de steunberen vrijgelegd. De nieuwe buurttuin biedt een uitstap vanuit de stedelijke engte die wordt ingeleid door een dubbelhoge loggia als bij portici in Bologna. Deze ontmoetingsplek aan de straat zet het laagdrempelig gelijkvloers programma in met koffiebar, een gedeeld onthaal, polyvalente foyer en vergaderplekken. Twee ruim uitgesneden vides verbinden de lunchruimte en bibliotheek met het aldus ruimtelijk gemaakte gelijkvloers. Erboven worden de individuele kantoren voor advocaten afgewisseld met verdiepingen met co-werkplekken.

De schoonheid van het betonnen karkas, voorheen verscholen achter flinterdunne steriele bekledingen, wordt maximaal vrijgelegd. Waar beton, dat zich eerst binnen bevond, buiten komt te staan worden aanhelingen als betondekking en sculpturale (kunst)kolomomhullingen toegepast. De ontmoeting van het structurele ritme en dat van de asynchrone geïsoleerde gevelschil, uit eenvoudig rood gebakken klei, zorgt voor veel variatie. Rode en papierwitte schaduwdoeken brengen plezier bovenop de zon. Het houten buiten- en binnenschrijnwerk kenmerken de huiselijke interieurs. Tegels en tapijt, met de kleur van rode aarde, bepalen de werkvloer.