Het ontwerp voor deze woning vereiste een antwoord op maat van de bewoners: geen specifiek bepaalde kamers maar een vrij plan, waarin het mogelijk is om te verhuizen binnen de eigen woning. Zo ontstond een plantype met vrij willekeurig gepositioneerde massieve volumes – couchettes waar de nachtruimtes zich in bevinden – met royale open en lichte tussenruimtes die de dagruimtes huizen. Overal living. In deze typische Vlaamse bosverkaveling ontbreekt een bepalende context. Behalve het verticale ritme van de naaldbomen zijn de aanleidingen op deze plek schaars. Voor dit ontwerp werden ze in de bouwopdracht gezocht: het beperkte budget noodzaakte het gebruik van bouwcomponenten in hun essentie. Elk ervan behoort op zich tot het banale type: betonplaat, betonmetselwerk, houten dak met moer- en kinderbalken en serrebeglazing. In hun samenstelling worden ze pas interessant: de constructielementen zijn niet meer louter constructief, maar worden tegelijkertijd ruimtebepalend, patroon, textuur, ornament, moulure,… Een subtiele brutaliteit.
Opdrachtgever: Rydant-De Smedt, Stabiliteit: Mouton, Hoofdaannemer: Vincent Van Den Bogaert, Fotografie: Filip Dujardin Prijzen: Bitubel Award, Prijs van de vakjury, 1e prijs, 2018