Met eenvoudige middelen gebouwd, stelt deze compositie zich tot primair doel een stuk land te domesticeren. De gevels met uitsnijdingen om naar het picturale landschap te kijken zijn ook om in en langs te verblijven. Er ontstaat een veelheid aan buitenplekken. Een gepleisterde loggia richting uitgestrekte velden wordt afgewisseld met een houten luifel aan de zuidgevel, een buitenkamer met geschubd glasplaten bovenlicht, de carport als veldschuur om te spelen. Klassieke archetypes staan verweven opgesteld met rurale gevelmomenten in een compositie met accumulatieve densiteit vol variatie, resulterend in een schilderachtig tafereel. Het zink staat er dik bovenop getrokken met steeds andere uithalen of bedoelingen. De samengestelde vensters zijn uit drie materialen en gedachten over schrijnwerk opgebouwd. Hout, staal en spiegelinox worden telkens van het schap gehaald met even vaak als er vensters zijn een ander idee over glas vasthouden. Ze accomoderen het wonen in de wisselende interieurs en dienen het gebruik per kamer.