Woning Janssens-Van Goidsenhoven
Hélécine, 2018
Op een stevige boogscheut van het ensemble van de ouderlijke patriciërswoning met grote vierkantshoeve bevindt zich een introverte huisvormige figuur, als enige restant van een kasteelhoeve, op drift in het landschap. Men kan er enkel binnen of buiten, voor of achter zijn. De enfilade van kamers in deze 18e eeuwse massief-metselwerk woning werd begin jaren ’90 op een van buitenaf haast onzichtbare manier verlengd met keuken en slaapkamers. Onder meer doordat een thuiswerkplek komt inhuizen ontstaat de vraag naar uitbreiding met salon, atelier/speelkamer en carport. Een fascinatie voor de spontaan gevormde bakstenen clusters van boerderijen die in de tijd, volume na volume, behoefte na behoefte zijn gevormd, duwt ons in eenzelfde ongepland denkpatroon. Onafhankelijk van elkaar en reagerend op de vorige ingreep wordt kamer tegen kamer in één tijd opgetrokken. Door een overdekte buitenruimte samen met zitwand en poort toe te voegen, tekent zich een erf af in het landschap.